Sad old little people

Για ακόμα μια φορά έμεινα έκπληκτος από τα 'καβούρια' που κουβαλάει στις τσέπες ο veggi boy (ο...νεανίας συγκάτοικος στο σπίτι που τα πάθη έχουν εξαφανιστεί). Η έκπληξη δεν ήταν κατά βάση στο γεγονός της τσιγκουνιάς (ο καθένας που κατάγεται από αυτή τη χώρα που ονομάζουν Ηνωμένο Βασίλειο είναι λίγο σπάγκος...εξ΄ου και ο Σκρουτζ) αλλά στο όλο σκηνικό που μου θύμισε επιθεωρητή Σαϊνη συνδιασμένο με μπαρμπα Στρύμφ (τώρα αυτό πως κολάει μόνο ο ίδιος ξέρει).

Η ανάγκη που με κάνει να μένω ακόμα μετά από 20 μήνες και αμέτρητα δείγματα κακομοιριάς με το veggi boy και την ακόμα πιό κακόμοιρη Τσαουσεσκικιά 'partner' του είναι μάλον η οικονομική δυσκολία, αλλά θα έλεγα και η γενική μαλθακότητα που με διακρίνει... αλλά ο κόμπος έφτασε στο χτένι (άσχετο που η κόμη μου είναι τέτοια που η χρήση χτένας γίνεται μόνο για ανέκδοτο!!!!:) και ο στόχος μπήκε να την κάνω... Καίρος είναι πια να φύγω μακρυά από τα κακόμοιρα γεροντάκια που η σκέψη τους σταματάει στο χρήμα και όλα είναι δήθεν. Δήθεν χορτοφάγος που ψιλο-μισεί τα κατοικίδια, δήθεν με οικολογική συνείδηση που κυκλοφορεί με μπουφάν στο σπιτι από το κρύο και με δήθεν αγάπη για μια άλλη χώρα που το μόνο που ψάχνει είναι το κέρδος σαν ένας άλλος αποικιοκράτης...Τρομάρα να του 'ρθει.

Τώρα πότε ακριβώς και πως θα γίνει η αναχώριση ακόμα μου είναι άγνωστο, αλλά μόνο και μόνο η ιδέα της νέας αρχής μου έφτιαξε την ημέρα σήμερα ( και ελπίζω αυτό εδώ το κείμενο να είναι υπενθήμιση σε μερικούς μήνες της απόφαρής μου και να συνδιαστεί με την...μεγάλη έξοδο!!!)