Πρωινή διαδρομή (μέρος Ι)

Κράνος, γάντια και το κλειδί στον κεντρικό διακόπτη.

Ο ουρανός συννεφιασμένος και μια γκρίζα ατμόσφαιρα μετατρέπει αυτό το χειμωνιάτικο πρωινό σε ένα εσωτερικό ταξίδι στα άδυτα της ψυχής. Με το πρώτο πάτημα της μίζας ο Ιαπωνικός τετρακύλυνδρος σε σειρά κινητήρας ζωντανεύει και δίνει μια δυναμική νότα στο νωχελικό πρωινό. Οι στροφές στο ρελαντί για λίγα δευτερόλεπτα και κουμπώνει η πρώτη και δίνοντας λίγο γκάζι ξεκινάει για πολλοστή φορά η διαδρομή για το γραφείο. Ο κόσμος φαίνεται βιαστικός, αγχωμένος και συνάμα εκνευρισμένος. Τα πάντα τους φταίνε και όλοι τρέχουν βιαστικά να φτάσουν κάπου. Ευτυχώς οι ήχοι της πρωινής κίνησης δεν ακούγονται μέσα από το κράνος και το μόνο που ακούγεται δυνατά είναι ο ήχος της εξάτμισης σε συνδυασμό με τον κινητήρα και τις βαριές πρωινές σκέψεις. Σαράντα λεπτά και δεκαοκτώ χιλιόμετρα μένουν για να ξυπνήσουν πλήρως οι αισθήσεις και να τακτοποιήσεις τα πρώτα ερωτηματικά της ημέρας.

Η κρίση της οικονομίας και η ελληνική πραγματικότητα σκεπάζει και σήμερα όλες τις σκέψεις, αλλά η μικρή ευθεία της καθόδου της Ανατολικής Ρωμυλίας που σήμερα είναι άδεια φτιάχνει τη διάθεση. Οι στροφές ανεβαίνουν στις 8,000 - 10,000 και ένα μικρό κύμα χαράς σε γεμίζει. Η διάθεση ομορφαίνει και συνεχίζεις στις μικρές στροφές της Γ. Παπανδρέου ανεβάζοντας και άλλο την ταχύτητα σου.

Παρατηρείς μπροστά σου τον κλασσικό παππού με το χάρχαλο σκουτεράκι χωρίς κράνος και με το ρεβεδάκι στο τζιν παντελόνι που πάει στη μέση χωρίς να έχει καμία αίσθηση για το που βρίσκεται. Πολύ πιθανόν να σκέφτεται ότι πρέπει να πάει τα φάρμακα γρήγορα από το φαρμακείο και να πάει να στηθεί στο ΙΚΑ για να κλείσει να εβδομαδιαία ραντεβού του ή τη χθεσινή αύξηση του πετρελαίου θέρμανσης. Προσπερνάς όλες αυτές τις πιθανότητες και μαζί με το σκουτεράκι στην μεγάλη στροφή κοντά στο ΙΚΑ Ιλίου και φτάνεις στα φανάρια του Αγ. Φανουρίου. Το γωνιακό μαγαζί με τα εποχιακά έχει ακόμα προσφορές για τα χριστουγεννιάτικα μαζί με τα μοβ ψεύτικα δεντράκια. Σε λίγο θα δώσουν τη θέση τους στα αποκριάτικα και στις αντίστοιχες στολές που θα προσπαθήσουν να δώσουν έναν πιο εύθυμο τόνο στην καθημερινότητα. Πράσινο και φεύγεις γρήγορα για να αποφύγεις το Impresa με τα φιμέ τζάμια και την αεροτομή που να ακούς να φωνάζει με το μπουρί του. Ο οδηγός κατέχει σίγουρα το κλασσικό ελληνικό σύμπλεγμα του 'φαίνεσθαι' και το διαλαλεί με τον κλασσικό τρόπο του κραυγαλέου αυτοκινήτου. Χάνεται ευτυχώς γρήγορα από τους καθρέφτες και ο ήχος αφομοιώνεται με τον υπόλοιπο θόρυβο της κίνησης.

Σε λίγο φτάνεις στα φανάρια του Κηφισού και ετοιμάζεσαι για μια μικρή δόσης αδρεναλίνης που σίγουρα θα διώξει όλες τις μαύρες πρωινές σκέψεις.

Εάν σε ενοχλεί...κλείστο το ρημάδι

Διαβάσω σήμερα σε διάφορα blogs σχετικά με την κατάντια της Ελληνικής τηλεόρασης και ειδικότερα των δημοσιογράφων και των ειδήσεων. Δεν μπορώ να πω ότι το θέμα πια με αγγίζει και τόσο καθώς ελληνική τηλεόραση παρακολουθώ πια μια φορά στους τρεις με τέσσερις μήνες (και γενικά η τηλεόραση πια είναι ένα χάσιμο του πολύτιμου χρόνου), όμως καταλαβαίνω το πόσο επιρρεάζει κάποιον που μπορεί να μην έχει τίποτα άλλο να κάνει από το να προσπαθεί να ενημερωθεί από το χαζοκούτι...

Το γνωστό σύνθημα που κυριαρχούσε τη δεκαετία του '90 σε όλες τις διαδηλώσεις σχεδόν ήταν το αμίμητο:''Αλήτες, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι'' το οποίο αντικατοπτρίζει τη προσέγγιση που είχε η τότε ένα μεγάλο τμήμα του λαού για τη μισερή αυτή ομάδα. Ο τότε Τέρενς Κουίκ ήταν το ίδιο γλοιώδης όσο ο σημερινός Χατζηνικολάου ή ένας άλλος αντίστοιχος αυριανός γλοιώδης παρουσιαστής της διαστρεβλωμένης του πραγματικότητας. Και ενώ την περίοδο εκείνη η έντυπη ενημέρωση είχε μια στοιχειώδη αντικειμενικότητα και μπορούσες να πάρεις μια σοβαρή γνώμη αυτό πια έχει χαθεί στις ημέρες μας.

Το φαινόμενο της κατάντιας της ΤV βέβαια δεν περιορίζεται μόνο στις ειδήσεις (που καμιά φορά στα κρατικά κανάλια ίσως μπορείς να δεις κάτι λιιιιιιιγο αντικειμενικότερο - μόνο όσον αφορά θέματα μη πολιτικά βέβαια) αλλά και στις σειρές - γκλαμουριάς που λιμαίνονται την απογευματινή ζώνη καθώς και άλλα καλούδια βραζιλιάνικων, αμερικάνικων και πρόσφατα τούρκικων διαπλοκών.

Το μόνο που μένει στο κάθε ευσυνήδητο άνθρωπο τελικά είναι να κλείσει το ρημάδι και να ασχοληθεί με κάτι πιο επικοδομητικό και εάν κόπτεται και για το τι συμβαίνει στον κόσμο γ'υρω του μια ματιά στο διαδύκτιο θα τον πληροφορίσει καλύτερα και χωρίς να τραβήξει τα μαλιά του άπειρες φορές ΄).

Πρόχειρα ναι, Γρήγορα όχι

Το νέο σύνθημα της Ελλάδας: Πρόχειρα ναι, Γρήγορα όχι (Για να παραφράσω ένα παλαιότερο σύνθημα αλυσίδας ταχυεστιατορίων).

Μιλάμε για το διαδύκτιο – συνδέσεις ADSL; Πρόχειρα ναι, Γρήγορα όχι. Τι δηλαδή θέλεις γρήγορη σύνδεση; Αλλού αυτά όχι στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα. Θέλεις Ολυμπιάδα? Πρόχειρα ναι, Γρήγορα όχι και πάλι!!! Θέλεις κάθαρση δημόσιου βίου? Μια μερίδα από τα ίδια και πάλι! Θέλεις αντιμετώπιση της γρίπης των πτηνών (με το περιστατικό που γίναμε διεθνώς ρεζίλι!!! Ευχαριστώ το ξέρω ότι μια επιλογή μόνο έχω!!! Το νέο σύνθημα που χαρακτηρίζει την Ελλάδα είναι αυτό!!! Πάει το «Ή ταν ή επί τας» ή το «Ελευθερία ή θάνατος» ή ακόμα και τα πιο σύγχρονα «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία» ή άλλα αντίστοιχα…

Βέβαια με τέτοια κυβέρνηση και τέτοιο αρχηγό τι άλλο από αποτυχημένο σύνθημα ταχυεστιατορίου μπορεί να είχαμε!!! Και όσο βλέπω ότι ακόμα με όλα αυτά τα χάλια και το σφίξιμο στο ζωνάρι είναι ακόμα πρώτος στις δημοσκοπήσεις ε τότε τι να πω παρά Ζήτω το νέο μας σύνθημα!!!