Αναμνήσεις ενός βασιλέως

Ξεκινάει σήμερα στο Βήμα της Κυριακής μια συνέντευξη του Κων/νου Γλύξμπουργκ (πρων βασιλέα της Ελλάδος - τώρα με αυτό το όνομα πως γίνεται να ήταν κάποτε βασιλιάς στην Ελλάδα αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο). Πολλά τα ερωτήματα που προσπαθεί να απαντήσει με τρόπο ώστε να γίνει πιστευτός και αληθοφανής, αλλά με τα περισσότερα πρόσωπα που αναφέρονται να μην βρίσκονται εν ζωή μάλλον θα είναι μια ιστορία για το τι θα ήθελε να είχε γίνει και πως θα θέλει να φανεί ο ίδιος στην ιστορία. Γιατί κακά τα ψέματα ο ίδιος βρίσκεται στη δύση της ζωής του και υπάρχει και αυτό το σαράκι που τρώει όλους μας για το πως θα μας θυμόνται στο μέλλον (άλλοι το έχουν εντονότερο και άλλοι λιγότερο).

Όλα αυτά τα γεγονότα που συζητούνται (η σύγκρουσή του με τον Γεώργιο Παπανδρέου, το παρασκήνιο της χούντας, οι συζητήσεις με τον Καραμανλή, και άλλα γεγονότα της δεκαετίας 1960) είναι φοβερά ενδιαφέροντα και αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα και συγχρόνως σκοτεινότερα κομμάτια της σύγχρονης ιστορίας μας. Ιδιαίτερα συγκλονιστική είναι η συμμετοχή ατόμων που βρίσκονται ακόμα σε πολιτική δράση (Κ. Μητσοτάκης) στην όλη δολοπλοκία της περιόδου, κάτι που έχει πια αποσιοποιηθεί.

Το ζήτημα είναι για το σημερινό πολίτη κατά πόσο αυτή η αναμόχλευση του παρελθόντος είναι αναγκαία και τον αφορά ή πρέπει να μην ασχολείται πια. Άποψή μου είναι ότι αυτό το κομάτι είναι κάτι που όλοι μας σαν πολίτες πρέπει να έχουμε ιδία γνώση (και όχι ότι μας σερβίρουν τα Μ.Μ.Ε. και ο κάθε ''ειδήμον'') ώστε να μπορέσουμε κάποτε να κάνουμε μια σωστή επιλογή (εάν είναι αυτό ποτέ δυνατόν με τους πολιτικούς που λυμαίνονται το προσκήνιο και παρασκήνιο). Για αυτό αξίζει μια σοβαρή ανάγνωση το όλο άρθρο.